Yves Coolen zet noodgedwongen punt achter carrière
Topsport / 4 Min / door Thijs Verkuil
Met het doel om de vorm verder aan te scherpen, stond de wegploeg op 19 mei aan de start van Ruddervoorde Koerse. Het leek allemaal goed te gaan, tot Yves Coolen in de finale hard ten val kwam. Meerdere botbreuken hield hij er aan over, maar ook schade aan een zenuw in zijn schouder en dat laatste doet hem nu de das om. Op doktersadvies heeft Yves moeten besluiten te stoppen met koersen.
"Was ik een volleyballer, basketballer, bokser, enzovoorts, was het meteen game-over."
“Ergens in mijn hoofd had ik al wel die klik gemaakt, denk ik”, vertelt Yves over het moment dat de arts hem rood licht gaf om terug in competitie te gaan fietsen. “Ik bleef er eigenlijk wel rustig onder, toen hij het vertelde.” De schade van de val was namelijk niet klein: een hersenschudding, zes botbreuken, in onder andere zijn sleutelbeen, schouderblad en ruggenwervels en uitval van de plexus brachialis, de zenuwen in de schouder. “Het is eigenlijk een beetje te vergelijken met een elastiek. Als je die te ver uitrekt, dan komen er witte striemen in en verliest hij zijn kracht. Dat is ook gebeurd met mijn plexus.” Na twee operaties, vier dagen op de intensive care en zeven dagen in het ziekenhuis begint de revalidatie.
Gemotiveerd als Yves is, zien we gauw weer video’s voorbij komen. De eerste stappen in het ziekenhuis, thuis op de Wahoo, in het revalidatiecentrum en uiteindelijk op 7 augustus weer buiten op de fiets. “De artsen hebben mij altijd verteld dat het wel goed zal komen, maar ze kunnen hier geen precieze datum aan vast hangen. Volledig herstel qua kracht is wel uitgesloten, maar niet zo erg dat ik daar last van zou ondervinden in het dagelijkse leven of het wielrennen. Was ik een volleyballer, basketballer, bokser enzovoorts, was het meteen game-over. Als wielrenner niet, maar Moeder Natuur heeft het proces nog niet snel genoeg kunnen laten gaan om terug te keren in competitie.”
Een volledig herstel is dus nog steeds één van de opties, maar toch kreeg de Belg rood licht van de arts om terug te keren in competitie. “Fysiek zal alles wel weer terug gaan naar 100%, maar dat zal pas zijn rond het einde van de zomer of begin van het najaar 2022. Nu ben ik qua spierkracht weer in orde om te koersen, maar het risico bij een eventuele val is gewoon te groot. Spieren werken toch als een soort schokdempers en als ik nu in het voorjaar zou vallen op mijn schouder, zou alles kapot gaan. Schouderkop, sleutelbeen, schouderblad of misschien wel weer die zenuwen. Dat risico is het gewoon niet waard, want een val op de schouder is best reëel in de koers.”
"Die steun is echt niet vanzelfsprekend binnen de sport, dus daar ben ik wel enorm dankbaar voor."
Maar, de liefde voor de fiets is zeker niet weg. “Ik blijf sowieso fietsen in mijn vrije tijd, maar het koersen ga ik aan mij voorbij laten gaan. Vooral het ‘moeten fietsen’ gaat er nu tussen uit. Ik hoef het niet meer te benaderen via alle cijfertjes. De druk is er nu af”, aldus Yves. In zijn revalidatieschema nam hij ook de BEAT Every Day op en reed hij die toch wel als een ambassadeur van de wegploeg. De verbinding tussen de topsport en de community zal ook iets zijn wat de Belg niet zal vergeten: “Uiteraard blijf ik BEAT wel gewoon volgen en zal ik als member aangehaakt blijven.”
“Ik heb drie hele mooie jaren gehad bij de ploeg en me er steeds thuis gevoeld. Mijn eerste jaar waren we bijna de beste contiploeg van Europa en heb ik in dienst gereden van onder andere Piotr Havik of Martijn Budding, maar reed ik zelf ook wat mooie ereplaatsen bij elkaar. In 2020 kroop ik wat verder omhoog op de ladder van de ploeg en kreeg ik ook vaker mijn eigen kansen. Dat was een fijn gevoel. Als toppunt won ik ook nog de Omloop van Valkenswaard, dus dat was erg mooi. Als ik toch één moment moet kiezen, is dat misschien wel juist minder koers gerelateerd. De manier waarop de ploeg omging met mijn val was echt super knap. Ik werd om de paar dagen gebeld door Edwin en Geert om te vragen hoe het ging. Ik kreeg echt de steun en de tijd om te werken aan mijn herstel. Die steun is echt niet vanzelfsprekend binnen de sport, dus daar ben ik wel enorm dankbaar voor.”
De wedstrijdfiets wordt dus opgeborgen, maar de trainingsfiets blijft zeker klaar voor gebruik. Toch worden de koersschoenen voorlopig even ingeruild voor hardloopschoenen. “In november is er hier in Kasterlee een zware halve marathon. Die wil ik graag lopen in een goede conditie, maar dus daar ben ik nu volle bak mee bezig. Het is toch fijn om na zo’n kloteperiode van zes maanden met iets anders bezig te zijn. Even het vizier op wat andere doelen richten.”
De fiets gaat dus zeker niet volledig aan de kant, maar voorlopig richt Yves zijn pijlen op het hardlopen. “Ik heb het gewoon enorm naar mijn zin gehad in de ploeg, want wat sommigen voor mij hebben gedaan het afgelopen half jaar vergeet ik nooit! Als het volgend jaar past, zal ik geregeld de koers en de BEAT camper komen opzoeken!”
Nou Yves, je bent altijd welkom en de koffie staat al klaar!