Toen de wereld nog niet wist dat Covid-19 bestond maakten Maarten en Marlijn vanuit hun woonplaats Arnhem sporadisch een ritje op de fiets. Corona heeft er, zoals bij zoveel andere Nederlanders en Belgen, voor gezorgd dat de fiets werd afgestoft. Of dat er een nieuwe fiets werd gekocht. Met als resultaat dat er bijna geen fietsen of bijbehorende onderdelen te verkrijgen zijn. Maar goed, dat is een heel ander verhaal. Maarten: “Door de corona-uitbraak zijn we veel serieuzer gaan fietsen. We zijn het fietsen ook meer gaan volgen op Instagram en zo kwamen we bij een aantal mensen van BEAT en bij Challenge Baracchi uit.”

Maarten en Marlijn willen vooral genieten op de fiets. Woonachtig in Arnhem, hebben ze een prachtig gebied om te trainen. “Het afgelopen jaar hebben we zoveel paadjes leren kennen. Vooral op de gravelfiets. Dat vinden we allebei echt ultiem genieten. Gewoon even je hoofd leeg maken en een paar uur op de fiets zitten.” 

Genieten stond ook bij Challenge Baracchi bovenaan de lijst. Daarnaast is het duo ook niet vies van een uitdaging. “We zijn altijd op zoek naar een uitdaging, op zoek naar een manier om onszelf te pushen. Toen we deze challenge voorbij zagen komen op Instagram en we het filmpje zagen over Challenge Baracchi, wisten we gelijk dat het heel tof zou zijn.”

Vorig jaar fietste Maarten een slordige 9.000 kilometer. Met onder andere Festive500 in de benen, geeft hij toe dat de afstand van 150 kilometer hem niet direct schrik aanjaagt. “In 2020 hebben we ook regelmatig verre ritten gedaan. In dat opzicht is de 400 km van Strikhedonia400 (Gadabout die op 1-2 mei door BEAT georganiseerd wordt red.) meer een uitdaging. Maar het idee om als duo, zo vroeg in het jaar al 150 km te fietsen klonk toch wel interessant. Daarnaast zorgde het competitie-element toch voor spanning, uitdaging en fun.”

De routebouwers van BEAT hadden hun uiterste best gedaan om een zeer afwisselende rit samen te stellen. Maarten en Marlijn kregen Nederland te zien in al haar facetten. De prachtige Veluwe en de Utrechtse Heuvelrug met heide, zand- en grindwegen. De Betuwe, met het vlakke polderlandschap tussen de rivieren. Plus typisch Hollandse dijken langs de Waal tussen Zaltbommel en Beneden-Leeuwen en langs de Lek van Rhenen naar Doorwerth. 

De twee blijken zich terdege te hebben voorbereid. Lang werd er getwijfeld welke fiets het meest geschikt zou zijn. “We hebben allebei net een nieuwe wegfiets, maar bezitten ook een gravelfiets. We kenden de gravelstroken in de route vrij goed. Een paar weken geleden lagen ze er niet best bij. Tel daar de sneeuw van vorige week bij op en onze keuze was gemaakt: de gravelfiets.”

De gravelfiets werd wel nog even aangepast aan de hoeveelheid asfalt op de route. Maarten wisselde zijn 40 mm banden om voor 30 mm banden en Marlijn wisselde van 37 naar 32 mm. Het genieten kon beginnen. Deelnemers aan Challenge Baracchi vielen met hun neus in de boter. Zondag 21 februari 2021 werd een prachtige lentedag. Het regende op Instagram berichten over melkflessen. Kortom, veel fietsers reden zondag voor het eerst sinds lange tijd weer in de korte broek en aan de tint moest door velen nog gewerkt worden.

“Lekker weer, lekker buiten fietsen. Genieten! Eindelijk weer iets doen met zijn allen, ook al fietsten we in duo’s. We kregen weer hetzelfde gevoel als bij Dirty Kanzelled in mei 2020. Fietsen verbroedert. Bij het pontje van Amerongen hebben we gezellig met andere deelnemers gekletst. Onderweg kwamen we andere koppels tegen die je dan succes wensen. Die verbondenheid, samen met iets tofs bezig te zijn, is een fijn gevoel.”

De originele Trofeo Baracchi werd vanaf 1941 tot 1990 in de buurt van Bergamo georganiseerd. Eerst als eendagskoers, later als koppeltijdrit van 111 km. Beroemde duo’s als Laurent Fignon - Thierry Marie, Francesco Moser - Bernard Hinault en Jacques Anquetil - Felice Gimondi staan op de lijst van winnaars. Challenge Baracchi telde 150 km! De winnaars van de BEAT-versie werden Piotr Havik en Jason van Dalen. Zij raffelden het parcours af in 3 uur en 49 minuten. Maarten en Marlijn moesten twee uur toegeven op de profs van BEAT. Geen schande.

Maarten: “Toen we de uitslag zagen werden we wel blij. Achteraf gezien hadden we wellicht beter voor onze wegfiets kunnen kiezen. Normaal zijn we redelijk aan elkaar gewaagd en kunnen we elkaar goed uitdagen maar nu zat Marlijn op een 11kg zware gravelfiets met ‘dikke’ banden en dat is, in combinatie met niet al te goede benen, toch wel afzien op de dijk.” Het meeste kopwerk werd daarom door gedaan door Maarten die het aanzienlijk makkelijker had. “Het eerste deel ging snel en soepel en we zijn toen zelfs nog gestopt voor koffie met appeltaart bij de proloog. Toen we op de dijk echter een aantal keer werden ingehaald begonnen we toch te vrezen voor de laatste plek maar met een 52ste plek zijn we toch dik tevreden. Het was nooit ons doel om een toptijd neer te zetten.”